16. Niet iedereen mag het land in...

Surprise! Toch een blog! 

Dinsdag

Vandaag heb ik les en ’s middags worden wij verwacht op de school waar we twee weken na de vakantie onze stageweek zullen hebben. We worden verwelkomd met koffie, thee en iets lekkers van de plaatselijke bakkerij. De vrouw vertelt dat ze plek heeft in groep 6 (mijn hart maakt een klein sprongetje) en waarschijnlijk zullen we de hele dag (of week, geen idee) met dezelfde groep zijn. We krijgen een korte rondleiding die niet veel voorstelde (want de vrouw wist niet waar het gebouw van groep 6 was) en we verlaten de school. Ik ben met twintig minuten thuis, dus dat is een lekkere meevaller. Vandaag is er naar buiten gekomen dat het R-getal (je weet wel, hoeveel mensen je kan besmetten) in Denemarken al een week onder de 1,0 is. Het gaat hier dus duidelijk de goede kant op (Hallo Rutte en de Jonge, gooi DK op geel, zou makkelijker zijn, kusjes). Dit in tegenstelling tot Nederland waar de getallen nogsteeds erg oplopen. Ja, het is duidelijk voor mij dat ik hier veiliger ben dan in Nederland. Nu moet ik ook zeggen dat mijn leven hier makkelijker is omdat ik vrijwel alles met de fiets doe en buiten die meiden op school en mijn huisgenoten ‘niemand’ heb (geloof me, dit zijn genoeg mensen, heb het hartstikke naar mijn zin!). Wat ik hiermee wil zeggen is dat mijn cirkel gewoon kleiner is. Ik heb mijn kamer een goede schoonmaakbeurt gegeven (dat ik het nu benoem betekent niet dat ik het normaal niet doe hè!) en heb voor de rest gerelaxt. Een van mijn huisgenoten gaat morgen naar haar vriend in Amsterdam, dus we hebben een klein feestje (niet omdat ze weggaat, maar omdat de vakantie dus een soort van officieel is begonnen). Ik maak het niet te laat (maar wel later dan normaal haha), aangezien ik morgen gewoon les heb.

Woensdag

Vanochtend weer les, maar ik moet zeggen dat ik moeite heb met mijn wekker. Nee, ik heb geen kater of iets dat erop lijkt, ik ben toe aan vakantie. Ik hoor jullie al denken: ‘ja hallo, het lijkt alsof jij alleen maar vakantie hebt’, maar dat is echt niet waar! Ik ben iedere maandag tot en met woensdag op de uni te vinden, maar mijn schoolleven is gewoon niet extreem interessant :). Ik ben meer buiten dan op de uni te vinden, iets waar ik stiekem best wel aan kan wennen. Na de Deense les fiets ik naar huis, eet ik mijn avondeten en pak ik mijn laatste spullen in want ook morgen moet ik een wekker zetten (gelukkig niet om 6:15u maar rond 8:30u) want mama komt morgen om 11:00u aan op Copenhagen Airport! Het voelt erg onwerkelijk dat er iemand langskomt. Nu met Covid is er bijna geen bezoek mogelijk omdat Kopenhagen oranje is en dus alleen noodzakelijke reizen of familiebezoek worden toegestaan. Het liefst had ik ieder weekend iemand hier, niet omdat ik het niet naar mijn zin heb, juist omdat ik het zo naar mijn zin heb! Ik had iedereen graag de stad en de mooie dingen ervan willen laten zien, maar helaas is het niet anders.

Donderdag

Ik word een uur voor mijn wekker wakker en start rustig op. Ik ontbijt wat, pak mijn laatste spullen in en vertrek naar Emdrup, mijn beginstation. De reis (naar eigen stad) kan nu echt beginnen. Na een rustige treinreis moet ik overstappen op de metro. Dit heb ik al meerdere keren gedaan, dus ook nu is dat geen probleem. Het stinkt enorm, 2 jongens van ik gok een jaar of 18 zijn duidelijk naar Christiana geweest en zitten te spelen met een aansteker. Gelukkig stappen ze een paar haltes later uit. Ik wacht tien minuutjes en zie dan een bekende door de deur open: mama ❤️. We lopen eigenlijk meteen door naar de metro om onze weg te vervolgen naar - ja, moet ik dat nog benoemen..? - Nyhavn Bakery. We drinken een koffie met wat lekkers, zitten wat en rond 12:45u vertrekken we. We kunnen officieel pas 14u inchecken in het hotel, maar we hebben geluk en kunnen er meteen in. We keuren de kamer en gaan door naar Cafe Feel good om even wat te drinken. We vervolgen onze weg naar Christiania, mama wil dit sfeertje graag meemaken. Na een half uurtje zijn we erdoor heen en lopen we rustig terug naar en door de stad. We bezoeken wat winkeltjes en gaan terug naar het hotel. We besluiten dat we wel zin hebben in een lekker pastaatje, niet te ver van het hotel (mama stond 6u op, had een vlucht achter de rug en vervolgens nog de hele dag gelopen door de stad). We komen uit bij Spaghetteria La Perla. Keuze uit twintig verschillende pasta’s maakte het ons lastig. Ja, te veel keuze is soms fijn, maar het enige wat ik daarbij ervaar is keuzestress: wat moet ik kiezen, waar heb ik zin in, wat is niet heel bijzonder en kan ik eventueel zelf ook maken? Uiteindelijk kiest mama voor spaghetti carbonara en ik voor pasta met bacon, truffel saus, rucola en kaas. We zijn beide uitgeteld en besluiten terug te gaan naar de hotelkamer.

Vrijdag

Mama wordt wakker met een enorme blaar. Gister hebben we al pleisters gehaald, maar nog twee dagen op deze schoenen blijven lopen, wordt em niet. Daarom gebruikt mama dit als excuus om nieuwe schoenen te kopen (nee hoor, was eigenlijk geen excuus). We nemen de trein en metro naar Amalienborg. Dit is het paleis waar de Koninklijke familie overwintert. Elke dag om 12:00u is hier de wisseling van de wacht. Zeker een aanrader als je in Kopenhagen bent. Zorg dat je er iets eerder bent, want om 12:00u vindt de wisseling plaats. Wij zijn halverwege weggelopen, omdat we dit vier jaar geleden al eens hebben gezien. We zijn doorgelopen naar de Marmorkirke, dit is de kerk die vlakbij (zeg gerust naast) Amalienborg is. Ik was hier nog nooit binnen geweest, maar na een klein rondje van drie minuten hadden we het beide ook wel gezien. We willen vandaag Deens lunchen en wat is er nou meer Deens dan smørrebrød? Helemaal niks dus 😂. We besluiten met het openbaar vervoer naar Østerbro te gaan om daar bij Søpromenaden lekker te eten. Ze hebben daar 35 verschillende broodjes dus voor ieder wat wils! We pakken de metro naar Nørrebro en lopen vanaf daar de Nørrebrogade af. We komen uit bij Zaggis, een cafeetje waar je lekkere - en voor Kopenhaagse begrippen goedkope - koffie kunt drinken. We lopen vanaf hier terug door de stad naar de hotelkamer.

Hugo en Nikita zouden over twee weken langskomen, maar helaas mag Nikita het land niet in, omdat ze geen eerstegraads familie is. Gelukkig heeft Hugo besloten wel te komen, maar dat maakt de teleurstelling natuurlijk niet minder groot. ‘s Avonds eten we bij Pico Pizza; je kiest 2/3 verschillende smaken minipizza’s, betaalt, wacht totdat je wordt geroepen en je kunt eten. Een soort high-pizza als je het mij vraagt. Inmiddels is het best afgekoeld dus gaan we na het eten direct terug naar het hotel. Eenmaal in het hotel pakken we Skip-Bo erbij en spelen we een potje in de lobby van het hotel. Mama en ik hebben het over het feit dat we elkaar helemaal niet hebben gemist die anderhalve maand (ik weet wat je denkt, maar lees maar even verder). Dit komt omdat we anno 2020 het geweldige apparaat de mobiele telefoon hebben en we dagelijks facetimen en appen. Maar toch is face to face met elkaar kunnen praten echt heel anders dan via FaceTime (lees: verbinding die eruit knalt, storende stemmen en gewoon ja, het is anders). Ondanks dat er niemand anders kan komen, big thanks to Corona en code oranje, ben ik enorm blij dat mama in ieder geval is geweest. Het is gek dat we alleen nog morgen hebben en dat ze morgenavond alweer naar huis vliegt.

Zaterdag

De laatste dag. Het is zo snel gegaan..! We starten de dag met het inpakken van de koffers (alles past!!) en gaan door naar Espresso house om een heerlijke koffie te drinken. Vervolgens hebben we uitgecheckt en zijn we naar mijn kamer gegaan. De meeste spullen in de koffers waren namelijk voor mij hahahah oeps (denk aan kaas, warme mutsen, handschoenen en stroopwafels 😂). We hebben mijn koffer meteen uitgepakt, want morgen vertrek ik met vijf anderen naar Aalborg om daar nog een paar daagjes te vertoeven. Vervolgens hebben we 3 tasjes vol boodschappen gehaald (mama: je hebt vast ngo wat spullen nodig, we zorgen wel voor een gevulde koelkast!). We moeten nog lunchen en besluiten na wat andere tentjes dat we naar Royal Pancakes gaan. Een paar meiden uit mijn klas waren daar al eerder geweest en dat zag er heerlijk uit. Eerst even online de menukaart bekijken, we wilden niet voor verrassingen komen te staan :) We hebben hier zeker geen spijt van gehad: we hadden de bestelling enorm snel op tafel staan en hebben daadwerkelijk heerlijk gegeten; dit was nog lekkerder dan de lunch van gister! We gaan terug naar mijn kamer, want je zou bijna vergeten dat mama nog een vlucht te halen heeft. We halen haar koffertje op en beginnen aan onze reis naar de luchthaven. Eenmaal daar is het uitgestorven. Veel winkels zijn dicht en er loopt niemand. We lopen door naar de terminal en zien een 7-eleven. De simpele latte’s die we wilden halen gingen niet zonder slag of stoot: de melk was op en het kwam de mevrouw duidelijk niet uit. Sorry voor mijn verschrikkelijk ingewikkelde bestelling ja. We zitten even rustig en worden dan vriendelijk verzocht om weg te gaan: ze sluiten om 17:00u. Rond half zes ga ik terug met de metro. Deze drie dagen is zo snel gegaan en morgen begint mijn volgende vakantie alweer. Vanavond ga ik rustig wie is de mol kijken en een beetje op tijd slapen. Het volgende avontuur staat me te wachten en begint morgen als ik wakker word om 6:30u…