19. Stageweek en op pad!

Deze week zijn we te gast op een school in Kopenhagen, in de vierde klas (groep 6). Op maandag worden we om 7:45u bij de school verwacht, de rest van de dagen werken we volgens een rooster. Wij volgen een leerkracht genaamd Sysser (spreek je uit als Suze). Het Deense systeem zit net iets anders in elkaar dan de Nederlandse. Leerkrachten geven hier vakken aan verschillende klassen, eigenlijk hoe er dus bij ons vanaf de middelbare school wordt gewerkt: de leerkracht geeft de les, maar de leerkracht is hier ook degene die dus van lokaal wisselt. Ik zie eigenlijk best wel tegen deze week op: ik ben niet meer gewend om vijf dagen achterin de klas te zitten om te observeren. Voor een schoolopdracht moeten wij namelijk een artikel maken aan de hand van onze observaties over een bepaald onderwerp. Door een fout in het rooster, draaien wij dinsdag een les mee met nineth grade, of wel: vijftien jarige pubers. Secondary school is in dit geval een onderdeel van de school. Dit is niet altijd zo, maar wordt wel als normaal gezien binnen het Deense systeem. Maar goed, ik moet zeggen dat ik dit eigenlijk ook wel leuk vond. Niet per se door de les of de manier van lesgeven, maar simpelweg vanwege het feit dat ik kon meedoen met de opdracht en het niet alleen achterin zitten was. Deze leerlingen konden erg goed Engels en leken het niet erg te vinden om alles in het Engels te doen. Dit in tegenstelling tot 4th grade. In Nederland vinden we het vrij normaal dat je in groep 6 nog niet kan communiceren in het Engels, maar hier krijgen ze al Engels vanaf groep 3, dus ik moet eerlijk zeggen dat mijn verwachting iets hoger was dan de werkelijkheid. Ik ben nu extra blij dat ik Deens heb (en ook omdat ik Nederlands ben), want door deze combinatie kan ik best een aardig woordje verstaan. Natuurlijk niet alles en ik kon veel dingen ook niet terugzeggen, maar het is toch leuk om te merken dat je wel het een en ander meekrijgt. Een ander groot verschil met Nederland is dat de leerlingen de leerkracht gewoon bij de voornaam noemen. Ik zit met drie andere Spaanse meiden in een groepje en het lijkt wel zo te zijn dat hoe zuidelijker je komt, hoe formeler het wordt. Nederland zit wat dat betreft dan in het midden voor mijn gevoel. De kinderen zijn hier zo vrij om alles te doen, te zeggen en er wordt nauwelijks iets van gevonden. De kinderen praten bijvoorbeeld door de leerkracht heen en als de leerkracht aftelt, gaat ze meteen door met haar verhaal in plaats van dat ze wacht op de leerlingen die nog niet klaar zitten of nog praten. Iets wat ik als erg onrustig ervaar, maar dat is waarschijnlijk omdat ik het gewoon niet gewend ben. Sysser vertelt ons dat het leerkrachten bij de voornaam noemen nog niet zo oud is en dat ook nog niet elke leerkracht het accepteert, maar dat zij het ziet als een vorm van vrijheid en vertrouwen.

Wat ik verder erg interessant vindt is dat de gymles deze week geen normale gymles was. De jongens en meisjes werden gescheiden en de jongens zijn naar een andere gymzaal gegaan. De les ging over het vrouwelijk lichaam, hygiëne en hormonen. Ik vind het goed dat dit gescheiden werd gegeven (jongens en meisjes) want beiden ervaren andere dingen en het lichaam zit natuurlijk hetzelfde maar toch zo anders in elkaar. Wat verder opviel is dat de les Engels voor 90% werd vertaald naar het Deens. Na de uitleg pakten de leerlingen allemaal een laptopje erbij en zijn aan de slag gegaan met de les.

Het gebruik van het Digibord is echt niet zoals in Nederland. Ik moet zeggen dat ik enorm blij ben met het Digibord, de software van alle lessen en Snappet (voor zo ver scholen dat gebruiken). Er gebeurt veel met werkbladen, maar het frappante bij de kunstles was dat de leerlingen een schildertechniek van een filmpje moesten leren. Dat had ik zelf denk ik anders gedaan.

Al met al was het een zware, maar fijne week. Het is heerlijk om weer even in een basisschool rond te lopen, ondanks dat ik er af en toe helemaal niets van begreep (kijk The Bridge op Netflix, focus je in seizoen 1 op Martin want hij is een Deen en dan praten we wel weer verder).

Zaterdag

Vandaag ga ik met mede-Nederlander Lotte naar Hundested. Wat hier te doen is weten we niet precies, dus we gaan op avontuur. Om 11:15 komen we aan en lopen we een beetje door het stadje, of zeg maar gerust winkelstraat en haven. Onze eerste stop is bij de haven. Hier kun je krabben vangen en die in een soort bak leggen om een krabbenrace te doen of om gewoon te bekijken. In de twee bakken zien we niet alleen krabben, maar ook zeesterren en een rog achtig beest. We lopen door naar de kust en genieten hier van de stille zee. We beklimmen een berg (eigenlijk een heuvel natuurlijk) en genieten van het uitzicht van bovenaf. We lopen door naar Knud Rasmussens Hus. Het schijnt dat hij veel heeft betekend voor verschillende expedities richting Groenland. Op sommige dagen is zijn huis te bezichtigen, maar vandaag niet. We lopen vanaf hier verder. Vervolgens lopen we terug en gaan we naar het zuiden. Hier zou een klif moeten zijn van 33 meter hoog. Eenmaal bij de klif is die toch wel een stukkie minder hoog, maar is het toch een mooi gezicht. Vanaf Hundested lopen we naar Lynæs door naar Sølager, Amager Huse en onze eindbestemming Tømmerup, station Østerbjerg. Na anderhalf uur was ik weer thuis na een gezellige dag. Ik moet zeggen dat ik mn benen al wel begin te voelen. Kan ook eigenlijk niet anders na zo’n 17 kilometer te hebben gewandeld.

Zondag

Vandaag las ik een chill dag in. Ik spreek af met Elena. We lopen door de stad, lunchen met goddelijke churros en gaan Nyhavn Bakery. Helaas hadden ze eerst geen koffie omdat het apparaat kapot was, maar toch hebben we ruim drie uur zitten breien (hahahah ja echt). Vanavond eet ik lekker een soepje en chill ik hem verder op mijn kamer: morgen gaat school weer beginnen.