2. Handen in de lucht voor het fuifje..?!

Lieve allemaal! 

Het is inmiddels augustus; het is bizar hoe snel de tijd gaat. Waar ik eerst nog praatte over 'een paar maanden' is het nu ineens over exact drie weken... 24 augustus zal ik starten met mijn modules aan University College Copenhagen.

Gisteren heb ik een klein afscheidsfeestje gevierd. Het is heel dubbel om te vieren dat je weggaat kan ik je vertellen. Ik ben enorm verwend door de liefste vrienden en vriendinnen en heb mooie woorden en wensen ontvangen. Het is gek om elkaar gedag te zeggen, wetend dat je elkaar niet meer gaat zien voor het komende half jaar. Zo voelt het niet. Het voelt meer alsof je elkaar een fijn weekend wenst en elkaar, bij wijze van spreken, maandag weer op school ziet.

"En San, ben je er al klaar voor?"

Deze vraag heb ik de afgelopen weken enorm vaak gehad. Ik zou meteen volmondig ja willen zeggen, maar het eerlijke antwoord is dat ik het niet weet. Ik denk dat ik er klaar voor ben en ik vertrouw op mijn gevoel, maar helemaal zeker weten doe je het nooit. Ik ga voor het eerst op mezelf en dan is het niet zo dat m'n ouders er meteen kunnen zijn als het nodig is: ik zit acht uur rijden verder op. Het besef is er dan ook nog niet helemaal bij mij en ik denk dat dat pas komt op het moment dat ik daar ben, in mijn uppie. Ik ben super benieuwd hoe ik het allemaal ga ervaren en ik ga met een hoop mooie wensen daar naartoe. Dus ja; ik doe mijn best en ik heb het gevoel dat ik er klaar voor ben, maar stel me de vraag over een maand nog maar eens ;)

Broodjes rookworst, hotdogs, ijskoffie... Echt HEMA

Drieënhalf jaar geleden begon ik met het werken bij de grootste HEMA van Europa; Hema Rotterdam Beursplein. Ik was zestien jaar en in die drieënhalf jaar hebben we veel dingen meegemaakt en gedaan met collega's onderling (waterval bij de mode, tot 4x aan toe nieuwe koffiezet apparaten, introductie van de HEMA-pas, storingen, nieuwe producten, etc.). Best gek om te bedenken dat zij me hebben zien 'opgroeien' tot de persoon die ik nu ben. Al die tijd heb ik daar met enorm veel plezier gewerkt, maar ook daar komt zondag een einde aan. Wellicht dat ik zelfs de rookworstengeur ga missen (want ja, na een dag broodjes rookworst te hebben verkocht, stink je er zelf ook naar). Ik ga nog drie daagjes "genieten" van de rookworstengeur, het werken met mondkapjes (lang leve werken in Rotterdam Centrum in covid-19 tijd) en natuurlijk van de leukste collega's. Het is raar om na al die tijd vrij te zijn in de weekenden. Ik werkte ieder weekend, vaak genoeg beide dagen. Het zal raar zijn om niet meer mijn wekker te hoeven zetten om broodjes te maken, koffiemachines aan te zetten, klanten te helpen, de spoelmachine in elkaar te zetten en noem het maar op. Nog even drie dagen genieten van dit allemaal want stiekem denk ik dat ik het best even ga missen.

Voor nu een hele fijne avond! 

PS. Hier onderaan kun je je opgeven voor de mailinglijst. Iedere keer dat ik een nieuw artikel plaats, krijg je daar een mailtje van!