5. COVID-19, mijn kamer en gebeten?

We zijn aangekomen bij het vakantiehuisje! Het is een verademing om hier te zijn. Geen auto’s of ander verkeer wat hier voorbij komt razen. Echt wel anders dan het leven in de stad. Het huisje staat op een afgelegen plek en dat maakt dat je overdag alleen maar vogels hoort en ’s avonds eigenlijk niets. Maandag kan ik de sleutel van mijn kamer ophalen, dat is best spannend en dat maakt alles ineens toch wel heel definitief.

Zondag hebben we koffie gedronken en geluncht bij Ærligt, een schattig cafeetje in een paar dorpjes verderop. Het is leuk om te zien hoeveel we nog herkennen. Vier jaar geleden hebben we een huisje gehuurd in hetzelfde dorpje als waar we nu verblijven. De omgeving is dus bekend! Het is hier nog steeds 30 graden, in tegenstelling tot in Nederland. De tuin bij het huisje is groot, dus mama en ik hebben lekker in de zon gelegen.

Nu er in Nederland meer besmettingen zijn, moeten we onze gegevens achterlaten bij horeca gelegenheden, moeten we onze verantwoordelijkheid nemen wat betreft de anderhalve meter en werken mijn (ex-)collega’s met mondkapjes in Rotterdam Centrum. Ik ging hier naartoe met de verwachting dat hier soortgelijke regels zouden zijn, dat we er wellicht bij de grens uitgepikt zouden worden en ze zouden vragen naar waarom we Denemarken in wilden.

Het enige zichtbare wat we tot nu toe hebben gezien zijn posters, waar (denken wij😂) op staat dat je met klachten thuis moet blijven. In de ene horecagelegenheid zijn tafels met stickers afgeplakt, in de andere horecagelegenheid is niets te zien. Nu moet ik wel zeggen dat de stickers meestal worden genegeerd.

Yay! Het is maandag! Vandaag gaan we de sleutel van mijn kamer ophalen. Eenmaal aangekomen in Kopenhagen, worden we hartelijk ontvangen en wordt me alles uitgelegd. De vrouw vertelt me dat ik (waarschijnlijk) de enige Nederlandse ben en dat er dit jaar veel Zwitsers zijn. Ik ben de eerste in het huis. Mijn kamer is erg netjes en alles wat erbij hoort staat erin. Ik ben benieuwd hoe (en wie!) mijn huisgenoten zullen zijn, maar ik denk dat ik daar snel genoeg achterkom. Na de check in de kamer gaan we door naar het centrum van Kopenhagen. We starten met een koffie bij Espresso House. Dit is een soort Starbucks, maar ik vind dit écht veel lekkerder (niet goedkoper helaas). Het is zo lekker om hier weer terug te zijn en dat zal ik waarschijnlijk nog vaak herhalen.

Het is grappig om te merken dat we er (blijkbaar) uitzien als Denen. Overal waar we komen, wordt volop Deens tegen ons gepraat. Het wordt tijd dat ik de taal maar eens ga leren...

Vandaag hebben we de bosrijke omgeving van het vakantiehuisje verkend! In dit bos staan de oudste eiken van Noord-Europa, dat moeten we natuurlijk bezichtigen. Halverwege onze wandeling begon het te onweren dus toen zijn we (in een iets hoger tempo) teruggelopen. Uiteindelijk hebben we bijna acht kilometer gewandeld en zijn we lek geprikt door de muggen in het bos.

Eenmaal in de auto zag ik een gek zwart vlekje boven mijn knieholte. Ik keek goed en zag dat het een teek was. Shit. Ik wiebel hem even heen en weer om te checken of hij al vast zit of dat hij nog aan het wandelen is. Hij zit vast. Ik breng mijn ouders op de hoogte en na even te hebben gezocht, haalt mijn vader een ehbo-kistje uit de auto. We hebben de teek vakkundig verwijderd en nu staat er een prachtige zwart gemarkeerde cirkel op mijn been! To be continued...